- podmiotowy
- podmiotowya.1. jęz. subjective.2. fil. subjective.3. prawn. entitative.
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
podmiotowy
Look at other dictionaries:
podmiotowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} odnoszący się do podmiotu jako części zdania lub mający jego cechy {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podmiotowy — 1. jęz. «dotyczący podmiotu jako części zdania; mający jego cechy» ∆ Dopełniacz podmiotowy «dopełniacz oznaczający podmiot, czyli sprawcę czynności albo nosiciela cechy wyrażonej przez rzeczownik określony, np. praca człowieka, błękit nieba» ∆… … Słownik języka polskiego
podmiotowo — przysłów. od podmiotowy (zwykle w zn. 2) Ujmować jakieś zjawisko podmiotowo … Słownik języka polskiego
podmiotowość — ż V, DCMs. podmiotowośćści, blm rzecz. od podmiotowy (zwykle w zn. 2) Podmiotowość doznań, wrażeń … Słownik języka polskiego
subiektywny — subiektywnyni 1. «uwarunkowany osobistymi względami, poglądami, doznaniami; wypływający z indywidualnych zapatrywań; nieobiektywny, stronniczy» Subiektywne odczucia. Być subiektywnym w sądach. 2. filoz. «zależny od podmiotu poznającego;… … Słownik języka polskiego
